Līga Vilmane heeft op 19 oktober 2021 het ‘Encore-stokje’ van Gerrit overgenomen .

 

Līga Vilmane Orgel / Klavecimbel                                             

 

Līga Vilmane is concertorganist en klavecinist. Zij studeerde orgel van 2002 tot 2006 aan de Jāzeps Vītols Muziek Academie in Rīga, waar ze les volgde bij Tālivaldis Deksnis. Ze vervolgde haar studie bij Gijs van Schoonhoven en Theo Jellema (ArtEZ-conservatorium Enschede) waar zij haar master-diploma behaalde in 2009.

 

Vervolgens wijdde zij zich ter specialisatie aan haar klavecimbelstudie bij Tineke Steenbrink (ArtEZ-conservatorium Zwolle) en volgde lessen bij Ton Koopman en Christian Rieger. In 2013 behaalde zij het master-diploma.
Līga is cantor-organist van de Protestantse gemeente Varsseveld. Ze maakt  deel uit van verschillende ensembles, waaronder Il Canto di Rame, La Corella en het Arcade Ensemble. Līga heeft een ruime concertpraktijk opgebouwd. Zo speelt zij geregeld bij het Orkest van het Oosten en Parnassus Ensemble.

Līga is verbonden aan het Musikschule Nierdergrafschaft (DE) en Academia Musica (NL) als orgel en klavecimbel docent. Verder is Līga dirigent van het koor “In Between” (Goor).

 

19 oktober 2021

Bij het afscheid van Gerrit:

ZOETE LIEVE GERRITJE

Heel lang geleden wier d’r op de boerderi’je “de Flinkert”an de Sinderenseweg een  klein  kearltjen geboren. Ze nuumen um Gerrit. Hie was het eerste jungsken in een hele riege van dearns, dus waar’n ze wel bli’j met um. Hie gruu’jen veurspoedig op en kwam d’r al bi’jtieds achter dat hie altied tegen een meerderheid van de dames mos opboksen. Hierdeur learn hie um  aoveral zien endjen vaste te hollen, umdat hie dat in huus ok mos. In dit geval kwam zien muzikaliteit, wat al op vri’j jonge leaftied duudeluk wier, um goed te pas en hie dacht steeds vaker bi’j zichzelf: Ak z’n leaven wat te zeggen wil hemmen, dan mo’k dirigent worden. En zo gebeur’n et.

Hie wier uutendeluk dirigent van jawel, dri’j gemengde koren. Op Sinderen van Jubilate, op d’n Heelweg van Gloria in excelsis Deo en ín Dinxper van Cantabilé. Het motto was steeds, d’r is niks mooiers dan samen te zingen. En dat ging een helen tied vlot vedan. Maor ja…….toch begon et nao een helen tied  bi’j Gerritjen te kriebel’n. Andere muziek, andere zangers en een andere koorsamenstelling, dat lek um wel wat. Hie heur’n en kek es rond met welke zangers dat wel zol gaon lukken volgens um. En verduld, het lukken. September 1995 toen was et zowiet. Het koor “Encore” was een feit. Bi’j Gerritjen op de Flinkert in de huuskamer is ’t idee hierveur geboren. Toen mos d’r naor een oefenlokatie uut è kekken worden en dat was de schole op d’n Heelweg.  En dan kump et. Veur a’j könt beginnen met zingen mot  d’r eerst van alles in acht worden é nommen.  Eerst met beide vuute op de grond en röstig worden, dan mosten de lippen los’emaakt worden, wat klinkt as een briesend peerd en daornao mos de boek tegen de bokseriem veur een stemhebbende “Z”. En dan kon d’r ‘e zongen worden. En daor ging’t hen. Meestal één of ander’n canon um in te zingen en dan doarnao an de studie.  De eerste oefenlokatie was zoas gezegd op d’n Heelweg in schole en daornao in Varsseveld in de kerke. Het repertoire was van Jiddisch tot klassiek en oost europees, tot modern an toe. En zorg d’r veur a’j niet van de nötte afvalt zei Gerritjen dan vake en denk d’r an a’j de  röst in               ’t tweede systeem in de eerste maote niet zingt maor wel denkt, want dat is now net de jus van ’t stuk. Dit is natuurlijk een juweel. Tiedens de repetities ging d’r natuurlijk ok wel van alles mis. De ene keer mos et een fitsken hoger of laeger, of zat i’j qua nötte tegen mekare an te zingen in dissonante accoorden wat niet altied eaven makkeluk was. Vake zei Gerritjen dan “aardig, tot zover dit” Maor as hie zei, “heure jullie dat”, dan kon et volgens um zo op  de cd. Gerritjen had een zwak veur romantische muziek. Hie vergelek dit vake met een sanseveria. Vrouwentongen letterlijk vertaald. Dat kan héél scherp weazen, maor ok héél lekker. Hie zei dan vake, dit mo’j ”mit gefühl” zingen, want dit is natuurlijk pure romantiek. Gerritjen zat tiedens de repetitie geregeld achter de piano, maor hie grep d’r ok nog wel es naost. Sorry heur, ku’j mi’j dat vergeven? vroeg hie dan. Veurzingen de’j hie niet zo vake, want zei hie dan, ik kan niet mooi zingen maor i’j luu wel. Een andere uutspraak van Gerritjen was at het um triolen ging: ‘t is as uut de strooppot smear’n “ta da da, da da   da da da ”. Dat was nog wel es een klus um de nötte op de goeie plaatse te kriegen. Wi’j legt dit now effen weg zei Gerritjen, anders worde wi’j d’r stèàg aover.(In gin enkel woordenboek te vind’n, maor de betekenis was duudeluk.) Ja ja, zei Gerritjen dan vake, wi’j moet et samen doen en ik heure völle . Maor a’j völle heurt, wo’j kaal. Wat een geluk dat Gerritjen met een flinken bos heure begenadigd was. Het viel  bi’j nao niet op. Gries bunt de heure wel  é worden indertied. As de repetities an’t ende waar’n vroeg Gerritjen: kom i’j luu volgende wekke weer? En wi’j kwammen  weer. Wi’j as zangers hebt bewondering veur ow geduld da’j met ons hadden um een goed resultaat neer te zetten. Wi’j könt ons niet herinner’n da’w Gerritjen ooit kwaod hebt é ziene as et niet lekker ging. Hulde.  Met mekare he’w völle schitterende muziek  é zongen, al was et soms bi’j benadering volgens Gerritjen, maor uutendeluk kwam et goed. Hier kieke wi’j met z’n allen met een goed gevuul op trugge.                                     Now nao viefentwintig jaor von i’j ’t welletjes en draag i’j het stöksken, in dit geval  de stemvorke, aover an de ni’je dirigent. Maor bi’j een afscheid heurt natuurlijk ok een cadeau. Wi’j hebt ons suf é prakkizeerd wat dit mos worden. Wi’j wisten a’j graag reist, maor een ni’je fietse vonne wi’j te duur, een ni’jen auto vonne wi’j völs te duur, dus uutendelijk hebbe wi’j é kozen veur een reiskoffer met inhold umdat wi’j wet da’j graag met de trein reist um naor mooie bestemmingen te gaon. Ook he’w ow laoten vereeuwigen in een beeldjen, gemaakt deur een plaatselijk kunstenaar, waor i’j zittend achter de piano het koor dirigeert, zoas i’j regelmaotig de’jen. De veurzitter zal dit zo an ow aoverhandigen en wi’j wenst ow namens ons allemaole nog völle en gelukkige vri’je vri’jdagaovenden toe en hopt da’j bi’j toekomstige concerten komt luuster’n. Zo ging het met zoete lieve Gerritjen.

tekst: Joop Jansen

 

foto’s: Han Veldhorst

over Gerrit te Lindert:

Naast Encore draagt  Gerrit te Lindert de muzikale leiding over nog 4 koren en een muziekgezelschap. Van maandag tot en met vrijdag is Te Lindert elke avond op pad als dirigent. “Soms snap ik zelf niet dat ik elke avond zin heb om voor het koor te staan, maar ik vind het gewoon heel fijn. Na een dag hard werken (op de boerderij) krijgt een mens er energie van om even met iets anders bezig te zijn. En hoe beter het koor zingt, hoe meer energie ik krijg.”

De passie voor muziek begon al vroeg bij Te Lindert. Als kind volgde hij orgelles en na een korte pauze in zijn vroege puberteit,  pakte hij dat vanaf zijn zestiende weer op. Op enig moment werd hij organist in de kerk en later sloot hij zich aan bij een koor. Eerst alleen om zelf te zingen, maar daar kwam verandering in. “Op een dag was onze dirigent ziek en toen werd mij gevraagd om hem te vervangen. Ik had ervaring met muziek en zo moest ik me maar zien te redden. Bij thuiskomst zei ik tegen mijn vrouw: ik vind dit leuk, ik werk graag met mensen en iedereen is weer uniek. Als ik dit echt wil, dan ga ik eerst naar een opleiding”. En zo volgde Gerrit een driejarige opleiding van de Stichting Nederlandse Koren op het conservatorium van Arnhem. Elke zaterdag om zeven uur ’s morgens stond hij op het station klaar voor de eerste trein naar Arnhem. “Mijn vrouw Leida en onze oudste zoon deden op die dag het bedrijf”.

Na zijn diplomering richtte Te Lindert een eigen koor op in 1995: Encore.

De eerste repetitie vond plaats op zondagmiddag in de huiskamer van Gerrit. Voor elke stem had Gerrit 3 mensen uitgenodigd:
sopranen: Ina Freriks, Alie Sturris, Hetty Westerveld;
alten: Bettie te Lindert, Janny Peters, Joke IJmker;
tenoren: Han Veldhorst, Aaron de Haas, Henk Berentschot;
bassen: Henk Heersink, Henk Rebel, Freek Brandenburg.

Het eerste lied dat werd ingestudeerd: ‘Het spel van stem en instrumenten’, nog steeds een graag gezongen inzinger.
Blijvend oefenen in Gerrit’s  huiskamer was niet haalbaar. Als repetitieruimte werd al snel vanaf 15 september de gymzaal van de basisschool op de Heelweg gebruikt. Moeilijker was het om een vaste repetitieavond te vinden: vrijdagavond vanaf 21.30 uur. Dit is nog steeds de vaste repetitieavond, maar de aanvangstijd is nu 20.00 uur.

Het talent van te Lindert bleef niet onopgemerkt, ook andere koren vroegen om zijn inzet. Van het één kwam het ander. Naast Encore is Gerrit te Lindert ook dirigent van Jubilate (Sinderen), Vocaliste (Varsseveld) en Gloria in Excelsis Deo (Heelweg).

zie ook: ‘Even geen boer’, Gerrit te Lindert